7 Temmuz 2011 Perşembe

Sivri Sineğin Hayatı


Bir önceki yazıda bahsettiğim,devamı gelecek dediğim yazılardan bir diğeri de buydu.
Bir sivri sineğin hayatı.
Daha önce bir yazımda,sivrisineklerin benimle ne alıp veremediği olduğundan bahsetmiştim :)
Geceleri onlara tahammül edemediğimi bilirsiniz bu yüzden :)
Ama şimdi bu konu üzerine,bir de onların penceresinden düşünmeye başladım..
Şimdi,onlar da bir yerde haklı.Sonuçta hayatlarını devam ettiriyor bu uçan vampirler,bizi içerek :)
Hatta o nokta kadar gözleriyle hayatlarımızı didikliyorlar :)
Belki bizim herkesten gizlediğimiz bir sırrı onlar görüyor,en özel anlarımıza bir köşeden bakıyorlar :)
Hele bir de bizim onları kovaladığımız katlanmış gazete kağıtlarını gördükçe neler yaşıyorlar kim bilir.
Ama onlar da bu yaşadıklarını göre göre yine geliyorlar kenarımıza,köşemize.Bizi kaşındırdıkları gibi kendileri de kaşınıyorlar anlaşılan.

Fakat düşünüyorum da gerçekten,ölmedikleri sürece enteresan bir hayat yaşıyorlar..
Onlarca evin penceresinden,kapısından girip binlerce hayata tanık oluyorlar..Evet anlam veremiyorlar tabi ama..Garip işte..
Düşünsenize kendinizi öyle..Kanatlarınız var,miniciksiniz ve bir hayata tanık olmanız,açık bir pencerenin içinden girmek kadar basit bir işlem.
Düşünen bir varlığın,yani bizlerin,bir hayvanla bile olsa empati yapması çok farklı değil mi ? :)
Birbirimizi anlamak için bazen bu empatilere çok ihtiyacımız var. Kullanın ;)

Ve benden size 3 dakikalık bir kısa film(animasyon) gelsin,bu konuya dair..İlk kez,yaklaşık bir ya da iki sene önce izlemiştim bu kısa filmi..Bu konuyu gördüğümde ilk aklıma gelen de bu oldu,buyurun izleyin :)

Bir Sineğin Gözünden

Cutt!

8 yorum:

  1. seni sivri sinekler beni kara böcekler yedi değişelim mi

    YanıtlaSil
  2. yok yok değişmeyelim :) bana bu bile fazla gelirken :)

    YanıtlaSil
  3. bir sinek olarak pek beğendim ^^

    YanıtlaSil
  4. Cp, hayat sineklere güzel :)

    YanıtlaSil
  5. ne sevimli yazmışsın öle.


    filmi de sevdim.
    :)

    YanıtlaSil
  6. teşekkür ederimm :)
    benim de çok hoşuma gitmişti izlediğimde :)
    güzel bir empati :)

    YanıtlaSil