Selamlar,sevgiler,saygılar canım blogdaşlarım.
Az önce eski yazdığım yazılara ve sizin yorumlarınıza doğru yol alarak bir nostalji yaptım,öyle çok yazasım geldi ki yeni bir şeyler..
Bu yüzden epeydir aklımda olan bir konuyu paylaşacağım sizlerle..
Bazı dönem insanları,her geçen gün yenilenen,büyüyen neslimiz hakkında..
Şimdi,eskiden büyüklerim,"ahh kızım,bizim zamanımızda devir şöyleydi,bizler böyle yapardırk,buna güler buna eğlenirdik..." dediğinde anlamazdım.İşte cahil,cühela,velet aklı olarak "şimdikinden nasıl güzel olur ki" derdim bazen içimden..
Ama aslında bu çok doğru bir şeymiş..Tıpkı "nerede o eski bayramlar"cümlesi kadar samimi ve gerçek..
Henüz genç olmama rağmen,o kadar iyi anlıyorum ki bana zamanında söylenen şeyleri..
Mesela benim anne-babamın zamanında siyah önlükler varmış..Zaman geçmiş değişmiş kıyafetler o,bu..Ve büyükler bahsetmeye başlamış,"bizim zamanımızda siyahtı önlükler" diye..
Şimdi,kendime bakıyorum..Benim zamanımda da maviydi önlüklerimiz..Ki ben hala ilkokullar mavi önlük giyiyor zannediyordum düne kadar..
Ama dün öğrendim ki ilkokullar artık etek-gömlek-kravat-yelekten oluşan takımlar giymeye başlamışlar..
İşte bunu duyunca kendime engel olamadan,istem dışı şunlar çıktı ağzımdan;
"Vay be,şimdi böyle mi giyiniyorlar?Bizim zamanımızda mavi önlük vardı..Üzerimize geçirir koşuştururduk.."
Sonra kendime dönüp "hayırdır Nil?" demedim değil tabi.
Neyse,mesela başka örnekler vereyim..
Ben küçükken her televizyonu açtığımda,sanki bir mucize gibi tüm ulusal kanallarda çizgi film olurdu..Ama öyle şimdilerin winks i gibi değil tabi..Şirinler olsun,temel reis olsun,red kitt olsun,sevimli kahramanlar falan bunlar vardı ve güzeldi.Gerçekten,bir "çocuk" için olan çizgi filmlerdi..Şimdiki çocuklarda gördüğüm şeylere hayretle bakıyorum..Özel çizgi film kanalları,büyü,sihir yapan kokoş kızlar,saatiyle dünyayı alt üst eden oğlanlar..uf,neler yok neler..
Zaten küçücük zihni olan yavrucakların aklını neden gerçekte var olmayan şeylerle doldururlar ki ?
Ki zamanın ,Ruhsar'ı bile benim üzerimde felaket bir etki yapmıştı..
Bunun olmayacağını bildiğim halde çaktırmadan ödevlerimi sihir yaparak bitirmeye çalışırdım,olmayınca da içten içe bir burukluk yaşardım yani..Yalan yok.
Sonra,atariler vardı,şimdiki ps'lar yerine..Orada süper mario,mortal kombat,power rangers falan oynardık,ne güzeldi ya!
Peki ya,çocukların üstün teknolojinin tutkunu olmasına ne demeli..Ben hiçbir çocukta,klasik o çocuk olmanın verdiği saflığı göremedim uzun zamandır..Hepsi sanki doğar doğmaz bilgisayar başına geçiyor ya da teknolojiye doğuyor resmen..
Çocuk dediğin başlarda saf olacak,hatta yanlış anlamayın,bunu kötü anlamda söylemiyorum,salak olacak biraz..El kadar çocuktan kim neyin üstün zekasını beklesin ki?Niye yaşamıyor yani o minik,güzel zamanını tüm saflığıyla,tüm şebekliğiyle..
Yaa işte dostlar,ben bunlara fena taktım..Yaşlanıyor muyum,ne oluyor?Yoksa dünya mı çok hızlı,çok büyük bir telaşla değişiyor ?
Dediğim ve diyeceğim odur ki; 80'ler ,90'larda çocuk olmak güzel şeydi..
O zamana dair tonlarca şey var aklımda ama hangi yazıya sığar ki o güzellikler :) Yine de,sizin de içinizde varsa o zamanlardan kalma hikayeler buyurun yazın..
Ben sizin gözlerinizi daha fazla yormadan kapatıyorum bu yazıyı burada..
" Bizim zamanımızda,yazılar öyle Cut! diye bitmezdi,Kestik! diye biterdi =)
"
Kestik ! ;)
